Observert!

Inspirert av finaste Frk Virrum skal eg fortella dåke om nokre fiiiine observasjonar eg gjorde 

meg i går. Den første var i bilen på veg til jobb. Då kjørte eg bak ein "jobbebil", sånn typisk pizzabil om du forstår. Den var godt brukt, har kjørt mange kilometer og hadde ei laus lydpotte, den bråka i alle fall godt... Inni denne bilen satt det ein "jobbegutt", med hue... Kvifor hue i denne varmen??? Bad hair day?

Uansett, det vart rødt lys, og over fotgjengerfeltet kom det ei lekker dama. Ho hadde blyantskjørt på seg, fin, kvit bluse. Høge hæler, solbriller og langt, mørkt, glatt hår. Skikkelig snasen ja! Og det var ein rein fryd å sjå kor "jobbeguten" kosa seg og nøyt synet. Eg såg fliret hans i sidespeilet, han fulgte ho med blikket heilt til nakken nesten knakk med det breiaste smilet. Og det blei grønt lys... og han såg og han såg... Men blyantskjørtdama såg ikkje tilbake... Så då måtte han berre kjøra vidare. Men han fekk ein strålande start på dagen - ser fortsatt for meg det fornøyde gliset i speilet. Hihi. 

Bilde lånt hos Lise her

Seinare på dagen var eg med ein kollega på besøk hos ein kunde. Dei hadde takterrasse, så starten av møtet foregjekk ute i den herlige sola. Heilt ok ja! Og så kom det to måkar... Han hadde lyst, ho hadde ikkje! Og der starta levenet. Ho blei trakka på og hylte verre, han hylte også med heilt sikkert knusande gode argument for kvifor han burde sleppa til:

"Kom igjen da, ikkje vær så kjip..."

"Nei, vondt i nebbet!"

"Kom igjen da, du har så fine fjør i dag!"

"Ååå?"

"Kjempe fine! Men du, me har jo publikum også. Herlig frekt!"

"Ok da, kven kan motstå litt publikum, med dei fine fjøra!"

Og så var det hei-vil-du-gå med flaksing og hyling. Og det var ikkje fort gjort. Og det foregjekk ikkje diskret og i alle fall ikke i stillhet... Møtet vart avslutta inne...