Little Bee

Eg har slukt ei bok! Den heiter "Little Bee", forfattaren er Chris Cleave. Eg vart umiddelbart fasinert, og etter side 20 måtte eg berre legga boka frå meg og starta dette innlegget... No er eg ferdig - det tok meg mindre enn ein dag, kunne så vidt legga den frå meg for å spisa mamma sin heimelaga fiskegrateng, og det seier ikkje så reint lite...!

Boka handlar om ei Nigeriansk jente som kallar seg Little Bee, ho kjem frå ein landsby som ligg i veien for eit stort olje reservoar. Oljeselskap var villige til å gå over lik for å få tak i dette svarte gullet. Soldatar vert leigd inn for å utrydde landsbyen brutalt og menn, kvinner og born som er vitner til dette vert også drepne. Boka startar når Little Bee er på eit interneringssenter i England etter å ha rømt frå Nigeria. Ho utarbeidar ein sjølvmordstaktikk basert på alt ei jente som ho sjølv kan komma ut for. På medisinsk avdeling, morfin. På vaskerommet, klorin. På kjøkkenet, kokande fett.  Alt dette i tilfellet soldatane skal komma etter ho att, ho vil ikkje gi dei gleda å gjera dei unevnelige tinga med ho. Little Bee har sår inni seg, skrekk inni seg, men ho er ein overlever.

"Vi må se på alle arr som vakre. Greit? Dette skal være vår hemmelighet. Et arr danner seg nemelig ikke på døende. Et arr betyr; jeg overlevde!" (sitat frå boka)

Boka berre jagar meg vidare, på ein fantastisk fortellar måte. Djupt tragiske hendelsar vert skrivne med humor, går den an? Ja, det går an! Det er ein fantastisk snert i språket til fortellarane Little Bee og Sarah, ei engelsk middelklassekvinne som vert oppsøkt av Little Bee når ho kjem ut av interneringssenteret. Liva deira vert snodd i saman ved tilfeldigheter. Språket i boka er nydelig, billedlig sjølv om handlinga i seg sjølv er grotesk. Elegant løyst av forfattaren. Betraktningane og tankane Little Bee gjer seg får ein til å le, og du vert så glad i denne varme, sterke jenta.

"Hun hvisket i et språk som minnet om sommerfugler som druknet i honning..." (sitat frå boka)

Tenk å komma opp med ei slik setning - eg er bergtatt, fasinert, hater at boka ikkje er på 500 000 sider, skunda meg å lesa den sjølv om eg veit at når eg har lest siste sida så sørger eg over at eg faktisk er ferdig med boka.

Løp og kjøp! Dette er ei bok som MÅ lesast, den må opplevast. Og du treng ikkje sluka den slik som eg gjorde, den bør egentlig nytast. Men eg fekk det berre så travelt, eg berre måtte...


"Hvis ansiktet ditt er opphovnet etter livets harde medfart, smil og lat som om du er en tjukk mann." Nigeriansk ordspråk