Nye vinklar...

... eller nye auger...?
 
Når me har besøk så har eg så ekstremt kristisk blikk på heimen vår.
Alt som eg føler er "feil" med stove, kjøkken, bad - ja, rett og slett heimen generelt, skrik mot meg.
Hybelkaniner vert hybelelefantar, den rosa elefanten i rommet om du vil.
Og så "baksnakker" eg heimen min.
Rett og slett snakkart stygt om heimen min, drar fram alle feil som om berre for å visa at;
 "jada, eg ser dei!".

Er eg aleine om dette?

Når gjestene er gått så får eg på ein måte dei rosa brillene på igjen, ølbriller?!?
Men då er heimen fin igjen. Eg ser forbi hybelkaninene, og litt rot.
Eg vil jo gjerne at folk skal få komma på besøk sjølv om heimen ikkje er tipp topp perfekt.
Om me ikkje har støvsugd dei to siste veken, så drit i. Om støvet ligg på bordet, gjerne slik at ein kan skriva "vask meg" i det (mørke tre bord er noko fordømt skiiiit), så er det kjekt å ta i mot.

For slik er det hos oss, me har litt sånn skippertak mentalitet. Ting kan ligga og slenga, lenge.
Eg har nemlig utvikla evnen til å omgås rot. Jada, som småbarnsmor, i full jobb, gift med ein småbarnsfar, i full jobb. Då blir det lett rot då. Eg veit at nokon smårydder og vasker litt kvar dag. Not me... Hald dåke fast, men av og til står middagen på bordet heilt til rett før me skal legga oss! Jada, dette er heilt sant... Og det kan skje opp til fleire gongar i veka faktisk.

Men så får me av og til besøk da. Og eg har ikkje lyst å vera ho som spring hysterisk rundt og rydder medan gjestene er på besøk. Eg vil jo helst snakka med dei, det er vel difor dei kjem på besøk? Ikkje for å sjå kor fort eg kan svinta meg rundt for å få stova presentabel.

Og det er då eg baksnakkar Fryd Heimen. Unnskylder rotet. Trur at ingen andre har det rotete... Typisk hadde eg gjort deg oppmerksom på at eg hadde gløymt å ta fjernkontrollen vekk i frå sofa armlenet.

Men eg øver meg. Øver meg på å slappa av og ta i mot gjester sjølv om det flyter litt.
Før stressa eg i dagar før me fekk besøk. For det var veldig viktig at det var perfekt, rydda og vaska.
Og når gjestene kom så såg eg gjerne ut som eit takras og var berre fysisk til stades, tenkte på alt eg ikkje fekk ordna. Svett og fæl, hadde kanskje ikkje fått sminka meg ein gong, for eg "skulle berre" før gjestent kom. Så eg har komt vidare da... litt i alle fall.

Det hender at det stikk litt når eg les i bloggar at dei har egne gjesterom som sjølvsagt er nyvaska når overnattings gjestene kjem. Dynene er lufta i solskin, det står friske blomar på nattbordet og gjestene får egne badekåper og handkle fint dandert på hjørnet av senga med ein liten sjokolade på toppen.
Åh, eg skulle gjerne... Skulle gjerne tatt i mot gjestene våre på den måten. Men dei er varmt velkomne likevel. Me har ikkje eget gjesterom, gjestesenga står i kjellerstova. Og kjellerstova er Storebor Fryd sitt territorium, på godt og vondt. Der sitt det tenåringsgutar og fis og rapar og spiser og preiker og speler og høyrer på musikk som skjerer i Frøken Fryd sine øyrer. Og det er Storebror Fryd sitt ansvar å rydda og halda i orden. Og det går "sådär"...

Men, jeppjepp, slik er det hos oss, i gjeste situasjonen.
Korleis er det hos dåke?